Οι σμηγματορροϊκές κερατώσεις είναι καλοήθεις δερματικές βλάβες δηλαδή δεν είναι επικίνδυνες από ογκολογικής πλευράς. Αιτιολογικά σχετίζονται με κληρονομική προδιάθεση. Συνήθως εμφανίζονται μετά την ηλικία των 40 – 50 ετών και κυρίως σε άτομα που έχουν εκτεθεί σε έντονο ήλιο.

Από πλευράς παθολογοανατομίας οφείλονται στην συσσώρευση κερατινοκυττάρων στην επιφάνεια της επιδερμίδας με αποτέλεσμα να δημιουργούνται σαφώς περιχαρακωμένες βλατίδες ή πλάκες.

Οι σμηγματορροϊκές υπερκερατώσεις έχουν συνήθως ωοειδές σχήμα με ομαλή παρυφή και το χρώμα τους είναι από καφεοειδές ή γκριζωπό μέχρι και μαύρο. Μπορεί να είναι επίπεδες αλλά συνήθως προεξέχουν από το δέρμα μερικά χιλιοστά και πολλές φορές μοιάζουν με “πατημένη σταφίδα”. Σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να μεγαλώσουν ακόμη και αρκετά εκατοστά τόσο σε μήκος όσο και σε πλάτος.
Συνήθως έχουν λιπαρή υφή και φέρουν υπερκερατωσικές παρασχίδες με αποτέλεσμα να είναι τραχειές και να τρίβονται εύκολα. Πολλές φορές από την τριβή με τα ρούχα ή μετά από ξύσιμο μπορεί να πέφτουν τμήματά τους επειδή όμως δεν καταστρέφεται η βάση τους σε μικρό χρονικό διάστημα ξαναεμφανίζονται.

Η Σμηγματορροϊκή κεράτωση δεν απαιτεί θεραπεία. Αν έχει ερεθισμό, φαγούρα ή είναι αντιαισθητική ή αν αιμορραγεί, μπορεί να αφαιρεθεί στο ιατρείο. Η θεραπεία είναι συνήθως ανώδυνη. Οι κύριες μέθοδοι αφαίρεσης είναι η απόξεση, η κρυοχειρουργική, η διαθερμοπηξία- ηλεκτροχειρουργική και η καταστροφή του με τη χρήση Laser.