Η ψηφιακή χαρτογράφηση σπίλων αποτελεί την πιο αξιόπιστη και εξειδικευμένη μέθοδο έγκαιρης διάγνωσης του καρκίνου του δέρματος. Ένα ειδικό ψηφιακό δερματοσκόπιο μεγεθύνει την ελιά κατά 70% και καταγράφει τους σπίλους (ελιές) που υπάρχουν διάσπαρτα στο σώμα. Ετσι με αυτό το τρόπο όλες οι ελιές καταγράφονται σε ψηφιακή μορφή και υπάρχει η δυνατότητα συγκρητικής εξέτασης τους [...]
Η αφαίρεσή ενός σπίλου μπορεί να κριθεί αναγκαία τόσο για ιατρικούς όσο και για αισθητικούς λόγους. Ο ιατρός είναι αυτός που κρίνει αν ο σπίλος είναι ύποπτος και χρειάζεται παρακολούθηση, αν πρέπει να αφαιρεθεί και ποιος είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος αφαίρεσης του. Στην περίπτωση υποψίας κακοήθειας του στέλνετε για βιοψία.
Ζωτικής σημασίας είναι ο έλεγχος των σπίλων 1 με 2 φορές τον χρόνο, ιδιαίτερα στην αρχή της άνοιξης πριν από την έναρξη της έκθεσης του δέρματος στον ήλιο. Τα άτομα που ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου οφείλουν να προβαίνουν σε τακτικό έλεγχο των σπίλων τους.
Ο βαθμός επικινδυνότητας κάθε σπίλου εξαρτάται από: O μεγάλος αριθμός τους σε όλο το σώμα. Μεγάλη διάμετρος, μιας ελιάς πάνω από 7 χιλιοστά . Αλλαγή στην αίσθηση μιας ελιάς (φαγούρα, πόνος, τσιμπήματα). Tο χρώμα στην επιφάνεια μιας ελιάς δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένο Αλλαγή στο μέγεθος μιας υπάρχουσας “ελιάς” ή ολοφάνερη διόγκωση μιας πρωτοεμφανιζόμενης ελιάς
Οι μελανοκυτταρικοί σπίλοι (κοινές ελιές) διακρίνονται σε πολλές μορφές όπως συγγενής, επίκτητοι, συνδεσμικοί , χοριακοί, μικτοί. Άλλα είδη σπίλων είναι ο σπίλος του Shutton ο σπίλος του Backer, ο σπίλος του Ota, ο κυανός σπίλος, ο σπίλος του Spitz, ο σμηγματογόνος σπίλος, ο αγγειακός σπίλος και ο φαγεσωρικός σπίλος.
Οι σπίλοι είναι συνήθως μικρές καφέ κηλίδες ή επάρματα του δέρματος οι οποίοι βρίσκονται στην επιδερμίδα ή σε βαθύτερη στοιβάδα δέρματος δηλαδή στο χόριο. Κάποιοι σπίλοι παρουσιάζονται από τη γέννηση (συγγενείς σπίλοι), ενώ κάποιοι άλλοι αναπτύσσονται τις πρώτες δεκαετίες της ζωής (επίκτητοι σπίλοι),. Οι σπίλοι βρίσκονται οπουδήποτε στο σώμα, μπορεί να είναι είτε επίπεδοι είτε [...]
