Στοχεύουν στην εν τω βάθει αύξηση της θερμοκρασίας, έως το κρίσιμο όριο των 43°C κατά προσέγγιση. Σε αυτήν την θερμοκρασία ξεκινά μια σημαντική επιρροή στους πρωτεϊνικούς δεσμούς που κρατούν τα μόρια του κολλαγόνου σταθερά.

Με αυτό τον τρόπο προκαλείται μία μετουσίωση (καταστροφή) των μορίων του κολλαγόνου, η οποία με την σειρά της οδηγεί σε συρρίκνωση αυτού. Αυτή η συρρίκνωση μεταφράζεται στο σώμα ως τραύμα και έτσι το δέρμα παίρνει την εντολή για νεοκολαγονογέννεση, ώστε να κάνει επούλωση του τραύματος.

Ως εκ τούτου, εναποτίθενται στο δέρμα ποσότητες νέου, ισχυρότερου κολλαγόνου, με ρυθμούς τους οποίους είχε το δέρμα σε μικρότερες ηλικίες.

Ταυτόχρονα η αύξηση της θερμοκρασίας προκαλεί διαστολή των αγγείων, με αποτέλεσμα την τοπική υπεραιμία (αύξηση της κυκλοφορίας του αίματος). Η βελτίωση της κυκλοφορίας επηρεάζει και τα λιποκύτταρα, αφού ο μεταβολισμός των λιπκυττάρων αυξάνεται και τα λιποκύτταρα επιστρέφουν στις φυσιολογικές τους διαστάσεις. Έτσι η επιδερμίδα χάνει την όψη φλοιού πορτοκαλιού και το περίγραμμα του σώματος σμιλεύεται και βελτιώνεται.