Η σύφιλη εξελίσσεται σε στάδια και τα συμπτώματά της ποικίλλουν σε κάθε στάδιο. Ορισμένες φορές ωστόσο, τα στάδια μπορεί να συμπέσουν και τα συμπτώματα να μην εκδηλωθούν με την ίδια σειρά. Υπάρχει πιθανότητα μόλυνσης χωρίς την εκδήλωση κανενός συμπτώματος για πολλά χρόνια.

Πρωτογενής σύφιλη. Το πρώτο σημάδι της σύφιλης είναι μία μικρή πληγή, που αποκαλείται και σκληρό έλκος και εμφανίζεται στο σημείο όπου το βακτήριο πρωτοεισχώρησε στο σώμα. Αν και αρκετοί άνθρωποι εμφανίζουν μονάχα μία πληγή, κάποιοι άλλοι εκδηλώνουν αρκετές πληγές. Η πληγή παρουσιάζεται συνήθως τρεις βδομάδες από τη στιγμή της μόλυνσης. Πολλοί ασθενείς δεν παρατηρούν την πληγή, γιατί τις περισσότερες φορές είναι ανώδυνη και κρυμμένη μέσα στον κόλπο ή το ορθό έντερο. Η πληγή επουλώνεται από μόνη της μέσα σε διάστημα έξι εβδομάδων.

Δευτερογενής σύφιλη. Μέσα σε μερικές βδομάδες από την επούλωση της αρχικής πληγής, μπορεί να εκδηλωθεί εξάνθημα αρχικά στον κορμό και στη συνέχεια σε όλο το σώμα, ακόμα και στις παλάμες των χεριών ή τα πέλματα των ποδιών. Το εξάνθημα αυτό συνήθως δεν προκαλεί κνησμό και μπορεί να συνοδεύεται από βλάβες που θυμίζουν μυρμηκίες μέσα στο στόμα ή την περιοχή των γεννητικών οργάνων. Ορισμένοι ασθενείς παρουσιάζουν ακόμα μυϊκούς πόνους, πυρετό, πονόλαιμο και πρήξιμο στους λεμφαδένες. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να υποχωρήσουν εντελώς μέσα σε λίγες βδομάδες και να υποτροπιάσουν αρκετές φορές μέσα σε διάστημα ενός χρόνου.

Λανθάνουσα σύφιλη. Αν ο ασθενής δεν ακολουθήσει θεραπευτική αγωγή, τότε η ασθένεια περνάει από τη δευτερογενή στη λανθάνουσα φάση, όπου παύουν να υπάρχουν συμπτώματα. Αυτό το στάδιο μπορεί να διαρκέσει αρκετά χρόνια. Τα συμπτώματα μπορεί να μην επανεμφανιστούν ποτέ, αλλά η νόσος μπορεί να περάσει και στο τριτογενές στάδιο.

Τριτογενής σύφιλη. Περίπου το 15-30% των ασθενών που δεν ακολουθούν θεραπεία για τη σύφιλη, παρουσιάζουν επιπλοκές που στα τελικά στάδια της νόσου μπορεί να βλάψουν τον εγκέφαλο, τα νεύρα, την καρδιά, τα αιμοφόρα αγγεία, το συκώτι, τα οστά και τους συνδέσμους. Τα προβλήματα αυτά μπορεί να εκδηλωθούν πολλά χρόνια μετά την αρχική μόλυνση. Ανάλογα με τον εντοπισμό της βλάβης, η ασθένεια παίρνει και την αντίστοιχη ονομασία, με πιο χαρακτηριστικές την καρδιαγγειακή σύφιλη, τη νευροσύφιλη και τη σύφιλη των οστών.

Συγγενής σύφιλη. Τα μωρά που γεννιούνται από μητέρες που πάσχουν από σύφιλη, είναι πιθανό να μολυνθούν μέσω του πλακούντα ή κατά τη διάρκεια του τοκετού. Τα περισσότερα νεογνά με συγγενή σύφιλη δεν παρουσιάζουν κανένα σύμπτωμα, αν και ορισμένα εμφανίζουν εξάνθημα στις παλάμες των χεριών ή τα πέλματα των ποδιών τους. Αν η νόσος εξελιχθεί, μπορεί να προκαλέσει κώφωση, καθώς και δυσμορφίες στα δόντια και τη μύτη.